เต็มใจ เพราะจำใจ

      วันนี้ข้าพเจ้านั่งอ่านหนังสืออยู่ระเบียงหน้าห้อง สองตาเหลือบมองเห็นผู้คนที่ย่ำเดินเหิรผ่านมา ต่างก็มีจุดหมายอยู่ภายในใจ จุดหมายที่ว่านี้ของบางคนก็อยู่ใกล้ แต่บางคนก็อยู่ไกล แต่ถึงอย่างไรก็ต้องใช้ความพยายามในการเดินไปสู่จุดหมายอันนั้น อย่างวันนี้ที่ว่าข้าพเจ้าพบเจอผู้คนเดินผ่านไปมามากมายกว่าทุกวันเพราะเหตุการณ์นั้นบางทีก็บีบบังคับให้คนเราต้องทำในสิ่งที่ซึ่งบางครั้งตัวเราเองไม่ได้เต็มใจเองหรอกนะที่จะทำ แต่ก็ต้องทำเพราะหน้าที่และถูกต้อง ป้องปกไว้ซึ่งกิน กาม เกียรติของตัวนั่นเอง วันนี้ผู้คนชาววัดต่างช่วยกันทำความสะอาดบริเวณวัดอย่างขมันเขม็งเพราะมีคำสั่งจากเบื้องบนว่าจะมีการมาตรวจวัด มีทีวีหลายช่องมาจะบันทึกและถ่ายถอด พร้อมทั้งสื่อท้องถิ่นด้วย นี่เองเป็นพลังผลักดันให้เกิดกิจกรรมการทำงานนี้ขึ้น ซึ่งแน่นอนมันไม่ได้เกิดจากความคิดที่จะทำจากใจจริง ถึงแม้จะเป็นแค่จำใจแต่ก็ไม่อาจปฏิเสธไปว่าไม่ดี เนื่องจากคนเรานั้นชอบที่จะมักง่ายจนเคยตัวจนปล่อยให้อะไรๆ นั้นผ่านไปเลยล่วงโดยมิยอมกลั่นกรองให้ดีก่อนว่าถูกว่าควรหรือไม่อย่างไร นี่เองเป็นบทบาทของกฎเกณฑ์ที่ต้องแสดงตัวเพื่อคอยจัดระเบียบให้ผู้คนที่ไม่มีระเบียบให้มีระเบียบ แน่นอนว่าคนที่แหกกฎนั้นก็มีอยู่ไม่น้อยและคนที่เชื่อฟังก็ใช่ว่าจะทำได้ตลอดไปซะเมื่อไหร่ด้วย เพราะหากเหตุและปัจจัยพร้อมมูลเขาก็พร้อมที่จะแหกกฎได้เฉกเช่นเดียวกับคนที่ไม่ยอมตามแต่แรกเริ่ม