กว่าจะคลาน
กว่าจะผ่านโตมาคิดดู
ที่ฉันมีเลือดนักสู้เพราะเคยอยู่ในท้องชาวนา
ฉันเกิดมาจากความรักโตมาจากน้ำใจ
วันหนึ่งนานมาแล้ว ทางอำเภอหนองหาน(ปัจจุบันแยกมาเป็น อ.พิบูลย์รักษ์) ได้รับแจ้งว่า ที่บ้านนาทรายได้มีมนุษย์(มั้ง)ตัวหนึ่ง ออกมาบนคอกจากการสำรวจก่อนไปแจ้งพบว่าเป็นเพศผู้และเป็นตัวที่ 9 ของจำนวนทั้งหมด 10 ตัวเหนือคอก ซึ่งเวลาเกิดก็อยู่ในช่วงฤดูการล่ากะปอมของเด็กวัยเกือบรุ่นสมัยนั้น โตจนได้ขวบปีคลานเดินต๊อกๆ มีชีวิตตามวิถีชาวนา ศึกษาเรียนรู้วิธีการใช้ชีวิตแบบชาวนาตามธรรมชาติ (กิจกรรมยามเด็ก: หน้าฝน เลี้ยงควาย ไถนา, หาหน่อไม้, ไล่จับกบ, หน้าหนาว หาปลาข่อน, นอนเฝ้าฉาง, ย่างเข้าจี่, หน้าแล้ง จับตั๊กแตน, แล่นครุบแย้, แหย่ไข่มดแดง, แข่งปาเกิบ) กระทั่งจบ ป.6 อายุจวบย่าง 13 ปี เปลี่ยนชุดเปลี่ยนสีเข้าเมืองมาเดินหาฝันที่รุ่นพี่ได้ไปปล่อยข่าวไว้ตามหมู่บ้านว่าใครอยากได้ฝันมาทางนี้เด้อ จากนั้นจนนับถึงบัดนี้ แล้วอีกทีก็คงบัดโน้น จนบัดจะถึงบัดไหนก็ไม่ทราบชัด ว่าเจ้าฝันที่เขาเคยบอกและเราเคยเห็นในจินตนาการมันมีจริงบ่หนอ จึงได้แต่เดินทางมาแล้วก็รอร้อรอ หยุดบ้างแต่ยังต้องเลื่อนไหลไปตามกาลเวลา จำเนียรกาลผ่านมีมานี้จึงมีความเป็นไปตามเกือบจะยถากรรม ให้ถลำเดินอยู่บนเส้นทางสายเดิม... แต่ไม่เคยเหมือนเดิม! (กิจกรรมยามนี้: เ้รียน เลียน เพี้ยน เกรียน...เฒ่า เก๋า กอง กลบ จบ) สุดท้ายก็คงไม่พ้นคำที่ว่า "สูงสุดสู่สามัญ" ฉะนั้นยามนี้จึงได้แต่พยายามเก็บเกี่ยวประสบการณ์มาสานต่อถักทอก่อเป็นแสงแห่งปัญญาเจิดจ้าแจ่มจรัส ขจัดสิ่งพันธนาการทั้งมวลหลาย มลายสิ้นก่อนกองคืนสู่สภาวะที่เดิม!!!
ฉันเอง...กิ่งทองใบ
